Month: October 2022

วัดนารีวอน คือศาสนสถานสำหรับหญิงผู้ถูกผลักไสด้วยศีลธรรม จารีตอันงดงามขับไล่พวกหล่อนด้วยรอยยิ้ม เป็นแหล่งพักพิงสุดท้ายของเหล่านารีจิตสำนึกพร่อง

วันพรุ่งนี้ฉันจะไปจากเมืองแห่งนี้ เขียนโดย สันลมจอย คอยเดียวดาย นามปากกาของนักเขียน นักอ่านและนักหลงลืม "ฉันไม่รู้ว่าเมืองจะโศกเศร้าหรือหลั่งน้ำตาให้ฉันบ้างไหม"

ส้มจีนขดตัวอยู่บนเบาะนอน มองไกลๆ เห็นเป็นก้อนกลมๆ สีส้มๆ อย่างแม่ว่า ส้มจีน ฉันเรียก ไม่มีการตอบรับ…ฉันสบตากับเจ้าแมว…รู้สึกราวเข้าใจบางอย่างในความไม่ปกตินั้น

ในวัยสี่ขวบ ความทรงจำถึงสัตว์ประหลาด ที่นึกถึงอย่างแรก ลักษณะคล้ายแมงมุม ด้วยว่ารูปลักษณ์แปลกประหลาด รยางค์ขามากมายยื่นออกมา พวกแมลงทั้งหลายล้วนเป็นสัตว์ประหลาด

จดหมายถึงบ้านเรา : ฤดูฝนกลับมาอีกครั้ง ตั้งเค้ามาตั้งแต่บ่ายโมง ก่อนที่จะตกตอนห้าโมงเย็น คล้ายกันกับวันที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายในปลายฤดูหนาว

ความโหยหาของอิคารัส เคยมีชื่อเดิม “หน้าร้อน” แต่งขึ้นในเดือนกันยาเดือนป้องกันการฆ่าตัวตายสากล ผลงานที่ 2 ที่ผู้เขียนภูมิใจหลังกลับมาแต่งเรื่องสั้นอีกครั้ง