ผลงานเรื่องสั้น โชคชะตาและฝันหวาน โดย วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา จะพาผู้อ่านไปพบเรื่องราวของอาจารย์วรรณกรรมวัยกลางคนไร้รัก ขณะเดียวกันหมกมุ่นอยู่กับภาวะทางเพศที่คิดว่าตัวเองโดนจับจ้อง การต้องการเป็นอิสระทำให้เขากดทับตัวเองผ่านการกระทำในชีวิตประจำวัน แต่ก็ปลดปล่อยมันด้วยจินตนาการ เรื่องสั้นที่เปิดเปลือยตัวละครและพาผู้อ่านไปพบกับด้านมืดที่ซุกซ่อนด้านในของตัวละคร
พอมาถึงจุดหนึ่งคุณคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของคุณอีกแล้ว
ข้างหลังประตูที่ปิดอยู่เสมอ ม่านม้วนรูดลงปิดบานหน้าต่าง ห้องหันหน้าทางทิศตะวันออก แดดเช้าลากเส้นลอดม่านเข้ามาเสมอ ลำผอมสั้นขอบเขตชัดเจน สุกสว่างและร้อนระอุ พาดลำผ่านผ้าห่มสีซีดลงไปจรดพื้นกระเบื้องยางมอซอ
คุณตื่นแล้ว คุ้นตาความมืดของห้องที่มีแสงอยู่เพียงเส้นเดียว ลืมตามองเพดานว่างเปล่า พลิกตัวไปมาใต้ผ้าห่ม มือปะป่ายคว้าโทรศัพท์ เลื่อนไถลดูสิ่งต่างๆ ผ่านหน้าฟีด กดข่มความริษยาที่ปะทุแตกขึ้นใต้บ่อปิดฝาข้างในจิตใจ ยามเช้ามาถึงแล้ว ชีวิตกำลังตามมา รอคอยอยู่นอกประตูห้อง คุณมองฝุ่นที่ฟุ้งกระจายในรอยแสง อณูเล็กจ้อยเคลื่อนที่ไร้ทิศทางเห็นได้ในความมืด ไร้ใบหน้าและสาบสูญไป คุณเลื่อนปิดแอปนั้น และเลื่อนเปิดอีกแอป ยามสายเช่นนี้ มืดเงียบ งุนงง ครึ่งหลับครึ่งตื่น คุณเปิดเล่นวีดีโอแล้วเลื่อนมือลงปลดเปลือยท่อนล่าง ข้างใต้ผ้าห่ม ลำแสงขยับเคลื่อนเป็นจังหวะ ทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนชีวิตเริ่มต้น วันอีกวันที่สงบเงียบเหมือนเส้นตรงที่ถูกลากบนกระดาษสีขาวโดยไม่ใช้ไม้บรรทัด คุณไม่เคยเปิดเสียงคลิปที่ดู เสียงพวกนั้นกำหนดจินตนาการ เสียงครางต่ำของมนุษย์ เสียงแปลกปลอมของความพึงพอใจ คุณเขียนในหัวในขณะนั้น เขียนถึงความเงียบระหว่างการเคลื่อนไหว เขียนถึงท่วงท่าที่ชิดใกล้จนร่างกายลดรูปลงเป็นอวัยวะ เขียนถึงสีและแสงของผ้าม่าน เสียงของเนื้อซึ่งเสียดสีกัน
เสมอมาคุณเกลียดหนังโป๊ พวกที่จัดแสงจัดไฟแจ่มจ้า คุณชิงชังสิ่งเจิดจ้าซีดขาวที่ชัดเจนจนไม่มีอะไรไม่ลึกลับอีกต่อไป ไม่เหลืออะไรให้เขียนถึง นั่นต่างกับคลิปสมัครเล่นที่ถ่ายในห้องเช่าระเกะระกะไร้ระเบียบ คุณเขียนถึงเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้น เขียนถึงขวดเครื่องสำอางบนโต๊ะเครื่องแป้ง กางเกงฟุตบอลและชุดชั้นใน ไฟนีออนสีขาว ไฟแอลอีดีหลากสี ไม่ก็แสงธรรมชาติที่ทะลุม่านลงมาในห้องที่มืดเกินกว่าจะมองเห็นอะไรได้ ศีรษะที่ค้อมต่ำ ลำแสงยามเช้ายืนยันว่าคุณยังมีชีวิต ร่างกายผอมบางหดเกร็ง ลำลึงค์ผ่ายผอมหดเกร็ง คุณภาวนาให้คลิปขนาดสั้นนั้นยืดยาวออกไปอีกนิด ยาวพอที่คุณจะหลั่ง แต่มันไม่เคยยาวขนาดนั้น คุณกดเล่นซ้ำ จินตนาการถึงถ้อยคำ และหลั่งออกมาใส่กางเกงในใช้แล้วของเมื่อคืน ใต้ผ้าห่มหม่นแมม ชีวิตของคุณเริ่มวันขึ้นเช่นนั้น ในอาณาจักรมืดมิดอวลกลิ่นคาว ตัดขาดจากโลกข้างนอกประตูที่ปิดสนิท
คุณไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าตัวเองเป็นคนลามก คนที่เมื่อเหม่อในห้วงคำนึง เมื่อนอนไม่หลับในตอนกลางคืน เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้า หรือเมื่อรู้สึกขาดไร้สมาธิจะจดจ่อ เมื่ออยากหลีกหนีจากบทสนทนา ก็จะครุ่นคิดถึงชิ้นส่วนของร่างกายอันไม่จำเพาะเจาะจงเคลื่อนขยับไปมา เครื่องเพศไร้ใบหน้า ร่างกายไร้ชื่อ เปลือย หรือกึ่งเปลือย ทำรักในทุกท่วงท่าเท่าที่จะสรรหามาได้ ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคนรักเก่า พี่สาวข้างบ้านยามเยาว์วัย เพื่อนชายคู่ขา ไม่ใช่นักศึกษาหนุ่มสาวที่สอน เพื่อนอาจารย์หรือสาวไซด์ไลน์ ไม่ใช่ดาราหนังโป๊เกย์ และไม่ใช่ไอดอลเคป๊อป เรือนร่างเหล่านั้นเป็นเพียงร่างกาย เช่นเดียวกับคลิปวีดีโอที่ไร้เสียง
จินตนาการเกี่ยวกับเรื่องลามกที่สะอาดเอี่ยมห่มคลุมเรือนร่างของคุณมาตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่ม คุณคิดอยู่เสมอว่าหากวันหนึ่งโลกพัฒนาไปถึงการตรวจจับความคิดในหัวได้ คุณต้องเลิกออกจากบ้าน ซ่อนตัวให้มิดชิดจากผู้คน ทักษะเดียวที่มี และเพียรฝึกฝนมาตลอดช่วงเวลาหลายสิบปีนับแต่ก่อร่างบุคลิกของตนคือการหลบซ่อน และการหลบซ่อนที่ดีที่สุดคือการเปิดเผยทุกอย่าง คุณเปิดประตูห้องทำงานเสมอ ไม่ว่าใครจะเข้าพบคุณก็จะขอให้พวกเขาเปิดไว้ ทุกอย่างเปิดโล่งจนไม่มีใครชะโงกมามองเพื่อสำรวจอย่างจริงจัง ความระแวดระวังด้วยการปล่อยเนื้อปล่อยตัวนี้ช่วยให้คุณมีชีวิตรอดตลอดมา ผู้คนเห็นเพียงเรือนร่างโปร่งใสไร้พิษภัย เพราะคุณรู้จักที่จะซ่อนตัวจากสายตาเหล่านั้น ซ่อนความคลั่งเรื่องเพศของตัวเองเอาไว้อย่างแนบเนียน
คุณกลืนกลายคล้ายกับคนอื่นๆ เรียนรู้ที่จะหัวเราะกับมุกตลกของพวกเขา ศึกษาในหัวข้อที่จะแลกเปลี่ยนกับพวกเขาได้ เก็บโลกที่คุณพึงพอใจไว้ข้างในหลุมลึกคุณขุดขึ้นมาเองในหัว คุณคือ ‘อาจารย์ผอมๆ ที่สอนวรรณกรรมตะวันตกคนนั้นดูเป็นคนไร้พิษภัย’ พวกนักศึกษาชอบคุณ เพื่อนอาจารย์ก็ชอบคุณ คุณไม่ใจร้ายเกินไป ไม่แตกต่าง ไม่โดดเด่น ไม่แปลกแยกเกินไป ด้วยความเปิดเผยเช่นนั้น คุณไม่ถูกสังเกต คุณไม่ปฏิเสธคุณค่าของพวกเขา แต่ไม่เคยยอมรับมัน คุณทำในสิ่งต่างๆ เท่าที่จำเป็น เก็บความฟุ้งฝันลามกเกี่ยวกับเรือนร่างเหล่านั้นไว้กับตัว ความโดดเดี่ยวมอบโอกาสที่ดีให้กับคุณในเรื่องนี้
แน่ล่ะคุณเคยมีคนรัก เคยมีเซ็กส์จริงๆ อย่างน้อยก็ในเวลาสั้นๆ สามหรือสี่ปี แต่นั่นเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณอยู่คนเดียว หรือในวรรณกรรมโลดโผนที่คุณสลักเสลาทุกความลามกของคุณให้กลายเป็นกริยา วลี ประโยค ย่อหน้า หรือบทหนึ่งอันงดงาม ไม่มากหรือน้อยเกินไป สัดส่วนเหมาะสมของความกระสันต์ ความวิปริต และความงาม เธอเป็นรุ่นน้องในคณะที่วนเวียนมาเจอกันเพราะต่างก็หลงไหลในวรรณกรรม ตอนนั้นคุณเริ่มเขียนหนังสือแล้ว และในช่วงเวลานั้นเธอเป็นคนแรกๆ ที่ได้อ่านงานของคุณ คนที่วิจารณ์คุณอย่างตรงไปตรงมาและสนับสนุนไปพร้อมๆ กันด้วย พวกคุณจากกันด้วยดีในตอนจบ แค่คนจืดชืดสองคนที่รักกันและหมดรักกันโดยไม่ทันได้แต่งงาน ต่างคิดว่าอีกฝ่ายคือรักครั้งเดียวของตน และดีใจที่มันจบลงเสียได้
คุณเชื่อว่าเธอรู้ว่าคุณลามกขนาดไหน หื่นอยากไม่เลือกเวลา เธอเกือบจะขยะแขยงเมื่อต้องกลายเป็นวัตถุทางเพศของคุณ เธอเกลียดการแตะเนื้อต้องตัวขณะที่คุณปรารถนาตลอดเวลา การสัมผัสร่างกายสามารถตีความผิดเป็นปรารถนาทางเพศไม่รู้จบแม้มันจะเริ่มต้นด้วยการโหยหาอ้อมอกอบอุ่น การตีความคลาดเคลื่อนไปมาของคุณกับเธอทำให้ทุกอย่างแห้งแล้งและเยียบเย็น กลายเป็นความสัมพันธ์ผิดที่ผิดทางของชายหื่นและหญิงอเซกช่วล เธอรู้ว่าคุณช่วยตัวเองในตอนที่พวกคุณยังอยู่ด้วยกัน การช่วยตัวเองเป็นทั้งเครื่องบ่งชี้และประตูทางออกจากความหมกมุ่นของตัวเอง
โลกแฟนตาซีที่คนรักถูกกันไว้ข้างนอก โลกที่มีแต่คุณเป็นนายและเป็นทาส โลกไร้เสียงของคลิปสมัครเล่นถ่ายไม่ติดหน้า หรือ เรื่องเล่าปลอมๆ ที่เขียนขึ้นเพื่อนำไปสู่ฉากสังวาสโลดโผน คุณดูหนังโป๊ คุณคุยเรื่องอย่างว่ากับคนแปลกหน้าในแอปหาคู่ หากเธอก็รู้อีกด้วยว่าคุณขี้ขลาดเกินกว่าจะนอกใจผู้หญิงผอมบางหน้าตาแสนสามัญที่ปราศจากความต้องการทางเพศ ด้วยเหตุผลนี้ และเหตุผลอีกร้อยพัน ซึ่งรวมถึงการไม่กินผัก ความขี้ร้อน หรือการฟังเพลงไม่เหมือนกัน ทำให้พวกคุณไปจากกัน ลดรูปลงเป็นคู่รักที่จากลาโดยกุมความลับของกันและกันไว้ คุณไม่ได้เจอเธออีกเลยหลังจากแยกจากกัน เซ็กส์สามัญกับเธอก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งสะอาดเอี่ยม เป็นความเคยชินที่เกือบจะอัตโนมัติ เรียบง่ายและแห้งแล้งจินตนาการ ในตอนท้ายคุณต่างเคารพกันและกันมากเสียจนต่างคนต่างซ่อนความปรารถนาทั้งหมดเอาไว้ ทุกอย่างเกิดอยู่ใต้ผ้าห่มที่มองไม่เห็นและไม่มีเสียง เซ็กส์เรียบง่ายไร้เสียงที่หมดจด คู่รักจากหนังเงียบของศตวรรษที่แล้ว
นอกเสียจากการช่วยตัวเองก็มีแต่วรรณกรรม คุณทุ่มเทความหมกมุ่นขลงไปในการเขียน เรื่องสั้นของคุณมักเล่าเรื่องพวกนั้น จนมันเกือบจะเป็นหนังสือโป๊อยู่รอมร่อ จนคุณต้องกลบเกลื่อนมันด้วยลูกไม้ต่างๆ ของชีวิต พื้นเพและความฝันไฝ่ของตัวละคร หรือฉากหลังที่มีนัยทางการเมือง คุณเกลียดเรื่องราวแต่ก็ต้องเล่า เพื่อถมเต็มช่องว่างระหว่างฉากร่วมเพศที่หนึ่งกับที่สอง ผู้คนรู้จักคุณจากการถมช่องว่างเหล่านั้น คุณตีพิมพ์งานของตนกับสำนักพิมพ์เล็กๆ อย่างจงใจ คุณนับถือบรรณาธิการและเจ้าของสำนักพิมพ์ และเกลียดการเป็นส่วนหนึ่งของระบบหนังสือที่ขับเคลื่อนโดยสำนักพิมพ์ใหญ่ และความเป็นนักเขียนอันเป็นทิพย์ งานเขียนของคุณก็เหมือนกับเรื่องเพศของคุณ มันถูกซ่อนอย่างแนบเนียนเพราะมันหาซื้อได้จากร้านหนังสือไม่กี่แห่ง และมีคนไม่กี่หยิบมือที่ได้อ่าน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ นอกจากความฝันลมๆ แล้งๆ ว่าจะมีนักศึกษาไม่ว่าหญิงหรือชายมาล่อลวงคุณ และคุณจะยอมตามการล่อลวงนั้น
พอมาถึงจุดหนึ่งคุณคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตอีกแล้ว คุณผ่านความรักเพียงครั้งเดียว การเลิกร้างเพียงครั้งเดียว ความตายจำนวนหนึ่ง ความสำเร็จเล็กจ้อยที่คุณนิยามตนเอง ชีวิตเรียบตรงของคุณขึ้นสู่จุดสูงสุดของยอดเนินเล็กๆ แล้ว คุณเอาตัวรอดผ่านวิกฤตเศรษฐกิจ และการระบาดใหญ่ของไวรัสมาได้ เพราะคุณทำตัวเรียบง่ายไม่โดดเด่น ก้มหน้าก้มตาทำงานประจำไปวันๆ โดยไม่พยายามต่อสู้กับองค์กรใดๆ เช่นเดียวกันกับเซ็กส์ คุณเก็บการต่อต้านไว้กับตัว คุณคิดว่าชีวิตหลังจากนี้จะเหมือนกับเพลงเพลงหนึ่งในหนังเรื่องหนึ่งที่ใช้รวบรัดช่วงเวลาที่ผ่านเลยไปอย่างน่าเบื่อของตัวละคร ภาพชีวิตซ้ำซากถูกลดรูปลงเหลือการถ่ายทำหนึ่งกิจวัตรแยกขาดจากกัน อย่างการตื่นนอน การทำอาหาร การไปทำงาน การดื่มคนเดียว การอ่านหนังสือและเข้านอน เพลงพ๊อพถูกนำมาใช้กล่อมเกลาให้กิจวัตรนั้นเร็วจี๋และงดงาม มิวสิควีดีโอตัดข้ามเวลาอันน่าเบื่อหน่ายของเช้าวันจันทร์ คืนวันพุธ หรือบ่ายของวันศุกร์ รวบรัด เพื่อเล่าเรื่องราวต่อไป แต่คุณไม่มีเรื่องราวใดๆ นอกจากเวลาที่ยืดยาวออก ไม่มีเพลงประกอบชีวิต มิวสิควีดีโอเงียบเชียบของคุณเหมือนการกดวนลูปคลิปวีดีโอที่คุณใช้ตอนช่วยตัวเอง
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ นอกจากความฝันลมๆ แล้งๆ ว่าจะมีนักศึกษาไม่ว่าหญิงหรือชายมาล่อลวงคุณ และคุณจะยอมตามการล่อลวงนั้น คุณจะเอาชื่อเสียงของคุณไปทิ้ง เพื่อจะได้เป็นคนคลั่งรักแค่สักหนึ่งสัปดาห์ เพลงพ๊อพอีกสักเพลง เพื่อรวบรัดชีวิตของการขับรถไปด้วยกันที่ไหนสักแห่ง การขลุกอยู่บนเตียงบังกะโลที่มีหน้าต่างเปิดออกไปสู่มหาสมุทร ความเมามายและการสนทนาไม่จบสิ้น ชีวิตในมิติคู่ขนานยาวสามนาทีครึ่ง ประตูที่เปิดอ้าไว้กลายเป็นรูปแบบของการรอคอยอย่างสิ้นหวัง เรื่องฝันหวานเป็นเรื่องฝันหวาน เพราะที่ปากประตูของความจริง คุณจะปิดประตูหนีไปจากมันเสีย เรื่องราวอยู่ข้างนอกประตูที่ถูกปิดและในหนังสือที่ถูกเขียนขึ้นมา แต่ไม่อยู่กับคุณ
ในครึ่งหลังของวัยสี่สิบ นอกจากหนังสือจำนวนมากในห้องพัก สิ่งที่ชุบชูจิตใจของคุณคือคลิปวีดีโอยาวสิบนาทีที่ถูกส่งมาในอีเมลล์ที่ไว้ติดต่อกับนักศึกษา โดยไม่มีชื่อผู้ส่ง ตัวอีเมลล์ก็ยากจะระบุว่าคือใคร คลิปฉบับเต็มของสิ่งที่คุณเคยเห็นสั้นๆ ในทวิตเตอร์ และหาทางเซฟเก็บเอาไว้มาก่อนหน้านี้ จนเมื่อมาเห็นฉบับเต็ม คุณจึงมั่นใจได้ว่าคลิปทั้งเรื่อง คือภาพเคลื่อนไหวในฉากหนึ่งของนิยาย ห้องเช่าที่เปิดเผยความราคาถูกของมันผ่านทางบานมุ้งลวด เตียงโครงเหล็กท่อกลมที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด ผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนสีฟ้าหม่น โคมไฟแอลอีดีสีชมพู และชั้นพลาสติกสีเขียวน่าเกลียดที่มีเสื้อผ้ากองสุมอยู่บนหลังตู้
เด็กสาวในชุดนักศึกษากับเด็กหนุ่มผอมบาง ลำลึงค์ขนาดยักษ์ของทั้งคู่ คุณมั่นใจแม้จะไม่เห็นหน้าว่า เด็กสาวคนนั้นเป็นนักศึกษาในชั้นเรียนของคุณ คนที่ทำรายงานส่งตรงเวลาและมีวี่แววว่าจะเขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้ เด็กสาวมาจากจังหวัดทางภาคใต้ตอนล่าง ในชั้นเรียนเธอเป็นเด็กเรียบร้อย ตั้งใจเรียน ไม่อาจเรียกว่าดาวเด่น แต่ก็จับกลุ่มอยู่กับเพื่อนสาวของเธอ ทุกคนแต่งตัวตามเพศภสาพของตน คุณรู้มาว่าเธอเพิ่งเป็นตัวเองเมื่อไกลจากบ้าน เธอไม่ได้กลับไปบ้านเกิดสองปีแล้วหลังจากผมเธอเริ่มยาวและแต่งหน้าได้ บ้านของเธอเคร่งศาสนาและยากจน แทบจะเรียกได้ว่าเด็กสาวส่งเสียตัวเองเรียน เผาทุกสะพานที่เชื่อมโยงกับครอบครัวหลังออกจากเมืองเงียบปิดตายนั้น ในฐานะนักศึกษา คุณชอบเธอ และในฐานะของดาวโป๊คุณก็ชอบเธอ ความรู้สึกกระอักกระอ่วนของโลกสองใบที่คุณกั้นมันเอาไว้ด้วยประตูที่เปิดอยู่ตลอด กำลังเคลื่อนเข้าหากัน ถ้าประตูปิดลง กักขังด้านหนึ่งไว้กับอีกด้าน โลกของคุณจะพังทลาย
ในคลิปนั้นทุกอย่างไม่มีคำพูด ตัวหนังสือของคุณกลายเป็นภาพ คุณคิดมาตลอดว่าไม่มีทางที่วรรณกรรมกับภาพยนตร์จะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มันลอกเลียนกันได้ แต่จะไม่แทนที่กันโดยสมบูรณ์ เข้าใกล้กันได้มากที่สุดแต่จะไม่กลายเป็นเนื้อเดียวกัน ในฉบับภาพยนตร์นั้นคุณจึงได้มองดู -ผ่านร่างกายไม่ใช่ตัวหนังสือ การอ่านออกเสียงที่แปรรูปเป็นการกระทำ เธอทำตามที่คุณบรรยาย ตั้งแต่การเปลื้องเสื้อผ้า การเข้าหาร่างกายของกันและกัน จูบและซุกไซ้ เธอตีความตัวบทที่ขับเคลื่อนด้วยพลังทางเพศไม่ใช่ความรักได้อย่างละเอียดลออราวกับเธอกำลังอ่านมันช้าๆ อ่านชัดถ้อยชัดคำโดยโดยไม่เปล่งเสียง เจือความปรารถนาลึกล้ำอยู่ในทุกบุพบท สันธาน วิเศษณ์ ในทุกบุคลาธิษฐานและอุปมาอุปไมย แทะเล็มทีละตัวอักษร คุณดื่มกินความหลงตัวเองในตัวบท คุณเขียนฉากนั้นโดยมีตัวละครชายสองตัวในจินตนาการ แต่เมื่อมันเปลี่ยนเป็นเรื่อนร่างของเธอที่เป็นทั้งหญิงและชายและไม่เป็นทั้งหญิงและชาย ตัวบทมันก็สมบูรณ์แบบ คุณตะลึงงันกับการฉีกขาดของเรื่องเล่าที่ถูกเปลือยจนล่อนจ้อน เหลือแต่เพียงความปรารถนา คุณจับจ้องเธอ ในฐานะอวัยวะและถ้อยคำ ในฐานะของผู้หญิงและประโยค ในฐานะเพศชายและย่อหน้า ในฐานะโชคชะตาและฝันหวาน
คลิปนั้นถูกส่งมาหลังจากโพรไฟล์โอนลี่แฟนของเธอถูกลบ คุณไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เท่าที่รู้คืออาจจะมีคนรู้เหมือนที่คุณรู้ว่าในคลิปนั้นคือเธอ เรื่องราวอาจจะไปถึงฝ่ายบริหารของคณะ คุณที่เฝ้าฝันว่าเธอจะมาหาคุณ ยืนอยู่ตรงปากประตูห้องทำงานที่เปิดอ้าในยามเย็น และคุณที่จะเป็นคนปลอบประโลมเธอ เป็นคนที่บอกว่าเธอมีสิทธิ์เหนือร่างกายของเธอเอง มหาวิทยาลัยไม่ใช่เจ้าของเธอ แม้แต่ครอบครัวของเธอที่ปฏิเสธเธอก็ไม่ใช่เจ้าของเธอ มีแต่เธอที่เป็นเจ้าของตัวเธอเอง เธอใส่กางเกงมาเรียน ตัดผมสั้น เธอเงียบขรึมลงกว่าเดิม คุณคลาดกับเธอหลังจบเทอม เธอจบการศึกษาไปในที่สุดด้วยเกรดแบบกลางๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างคุณกับเธอ คุณไม่ได้ข่าวเธออีกหลังจากนั้น
แล้วคุณก็เขียนงานชิ้นใหม่ ในเรื่องราวของคุณมีอีเมลล์ลึกลับส่งมา คุณจำอีเมลล์นั้นได้ มันเป็นอีเมลล์เดียวกับที่เคยส่งคลิปมาให้คุณ ในนั้นเป็นข้อความจากเธอ เธอขอนัดพบคุณ เธอบอกว่าเธอรู้ว่าคุณคือหนึ่งในผู้ติดตามโอนลี่แฟนของเธอ และเธอจงใจที่ส่งสารถึงคุณ แต่คุณไม่รับ ไม่อาจรับเพราะคุณเป็นอาจารย์ที่ดี แต่ตอนนี้เธอเป็นอิสระจากทั้งมหาวิทยาลัยและครอบครัว เธอขอให้คุณมาพบกันทีโรงแรมในตัวจังหวัด
คุณเขียนถึงห้องนั้นอย่างละเอียดลออ เขียนถึงกระทั่งผีที่สิงอยู่ในห้อง เมื่อเปิดประตูเข้ามาห้องน้ำจะอยู่ทงขวามือ เผชิญหน้ากับตู้เสื้อผ้า เมื่อเลื่อนบานเปิดออกไฟในตู้จะสว่าง บางค่ำคืนที่ไม่มีผู้เข้าพักจะมีเสียงแกรกกรากออกมาจากในตู้ เขียนถึงเตียงคิงไซส์กลางห้อง ที่เกิดจากฟูกสองชิ้นวางติดกันคลุมทับด้วยผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม หัวเตียงปะติดกับผนังไม่ใช่ตัวเตียงที่เป็นพียงฐานรองมีล้อ เมื่อมีเซกส์ ล้อจะขยับ ฟูกและเตียงจะปริออกจากกันอย่างน่าขัน เหนือหัวมีรูปภาพเชยๆ ไฟในห้องมีสี่ดวง แต่เปิดติดเพียงสองดวง แอร์แบบท่อรวมส่งเสียงครวญเศร้าสร้อยของการถูกหลงลืมตลอดคืน ไม่ร้อนก็หนาวเกินไป คุณเขียนถึงเธอ ผมยาวที่ยาว ร่างกายหนาขึ้นเล็กน้อย ไมมีใบหน้า เพราะคุณลืมไปแล้ว หรือาเพราะคุณไม่กล้าจะแม้แต่จินตนาการมันขึ้นมา เธอหันหัวไปมองที่ประตู แต่ไม่มีใครเข้ามาในห้อง ม่านถูกปิด ประตูถูกปิด เป็นสัญญานชัดเจนว่าคุณจะไม่ไปที่นั่น สถานที่ที่ไร้เสียง เด็กสาวที่เป็นสาวเต็มตัว คุณเขียนถึงเงาสะท้อนของเธอในโทรทัศน์ เขียนถึงพรมเก่า เขียนถึงความเงียบ คิดถึงมันเป็นภาพในขณะที่เขียนมันขึ้นในร้านกาแฟที่เปิดโล่ง
คุณหยุดจิบกาแฟดื่ม แล้วเปิดอีเมล์ เช็คทั้งอินบอกซ์และถังขยะ นอกจากอีเมล์เตือนของธนาคาร ของเวบไซต์ที่คุณกดติดตามก็ไม่มีอีเมล์อื่นอีก ไม่มีอีเมล์แปลกประหลาดส่งมาอีกแล้ว ท่ามกลางเสียงอึงอลของผู้คนและห้องที่เปิดโล่ง คุณรู้สึกทั้งเป็นอิสระและถูกจับจ้อง
