Year: 2022

ชีวิตโดยย่นย่อไร้สรุป โดย พิชญ อนันตรเศรษฐ์ เรื่องสั้น ที่เขียนในวันคริสต์มาสอีฟ เพื่ออุทิศให้แด่การสูญเสียความรักและผู้คนมากมายให้กับความตายตลอดปีที่ผ่านมา

เรื่องสั้น 17.00 – 18.00 นาฬิกาของทุกวัน ของ กิตติศักดิ์ คงคา เป็นเรื่องที่ 2 ใน SSS ความพยายามหลักคือการหยัดยืนสร้างคุณค่าของตัวตนให้ทัดเทียมกับคำว่านักเขียน

เรื่องสั้น ยามเช้า ผลงานเรื่องใหม่ของ วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา ที่พาผู้อ่านให้พบกับการจมดิ่งภายใต้ความรู้สึกผิดอยู่กับอดีตที่ไม่เคยถูกลบของตัวละครไร้ชื่อ

ความเร็วที่ไล่ล่า เขียนโดย ปันนารีย์ ว่าด้วย หนังสือเล่มหนึ่ง ชีวิตหนึ่ง ไม่ว่าเราจะเต็มไจขึ้นรถไฟขบวนนั้นหรือไม่ก็ตาม ทุกอย่างเต็มไปด้วยความทรงจำ และความหลัง

พระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งพวกเราหรอก เขียนโดย กิตติศักดิ์ คงคา นักเขียนหน้าใหม่มีผลงานการเขียนบ้าง ความพยายามหลักคือยืนหยัดสร้างคุณค่าให้ทัดเทียมกับคำว่านักเขียน

วัดนารีวอน คือศาสนสถานสำหรับหญิงผู้ถูกผลักไสด้วยศีลธรรม จารีตอันงดงามขับไล่พวกหล่อนด้วยรอยยิ้ม เป็นแหล่งพักพิงสุดท้ายของเหล่านารีจิตสำนึกพร่อง

วันพรุ่งนี้ฉันจะไปจากเมืองแห่งนี้ เขียนโดย สันลมจอย คอยเดียวดาย นามปากกาของนักเขียน นักอ่านและนักหลงลืม "ฉันไม่รู้ว่าเมืองจะโศกเศร้าหรือหลั่งน้ำตาให้ฉันบ้างไหม"

ส้มจีนขดตัวอยู่บนเบาะนอน มองไกลๆ เห็นเป็นก้อนกลมๆ สีส้มๆ อย่างแม่ว่า ส้มจีน ฉันเรียก ไม่มีการตอบรับ…ฉันสบตากับเจ้าแมว…รู้สึกราวเข้าใจบางอย่างในความไม่ปกตินั้น

ในวัยสี่ขวบ ความทรงจำถึงสัตว์ประหลาด ที่นึกถึงอย่างแรก ลักษณะคล้ายแมงมุม ด้วยว่ารูปลักษณ์แปลกประหลาด รยางค์ขามากมายยื่นออกมา พวกแมลงทั้งหลายล้วนเป็นสัตว์ประหลาด

จดหมายถึงบ้านเรา : ฤดูฝนกลับมาอีกครั้ง ตั้งเค้ามาตั้งแต่บ่ายโมง ก่อนที่จะตกตอนห้าโมงเย็น คล้ายกันกับวันที่เราคุยกันครั้งสุดท้ายในปลายฤดูหนาว